ครั้น
แล้วท้าวกะหมังกุหนิงเสด็จนั่งที่ประทับที่ประดับด้วยมณีทั้งหลาย
พระองค์มองเห็นถึงพระอนุชาทั้ง ๒ คน
จึงเรียกให้มานั่งที่ประทับพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
ครั้นแล้วจึงความเป็นไปของบ้านเมือง
และบอกถึงความประสงค์ของตนว่าที่เรียกอนุชาทั้ง 2 มาเพื่อจะให้
ช่วยไปตีเมืองดาหาขอให้ทั้งสอง ช่วยตีเมืองให้ได้ชัยชนะเร็วไว
เจ้าเมืองผู้น้องทั้งสองจึงได้รับสนองผู้เป็นพี่
ครั้งใดที่ท้าวกะหมังกุหนิงมีศึกเจ้าเมืองน้อยทั้งสองก็จะออกอาสาไม่ย่อท้อ
ถึงตายก็ไม่เสียดายชีวิตจะสู้จนกว่ากำลังวังชาจะสูญสิ้นไป อ่านเพิ่มเติม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น